Споведзь эвакуатаршчыка: Забіралі ўсе аўто – і нават тыя, якія нікому не перашкаджалі
- 30.11.2017, 17:01
Начальства ставіла перад эвакуатаршчыкамі дзённую норму, але яны перавыконвалі.
24-гадовы Андрэй, які прапрацаваў эвакуатаршчыкам у Берасці ледзь больш за год, распавёў realbrest.by аб сваіх перажываннях, якія ён адчуваў падчас працы, пра тое, што рабіў, калі ўладальнік аўтамабіля спрабуе напасці, і чые аўто яму зусім не шкада было везці.
Працаўладкаванне пачалося з афармлення спецыяльнай страхоўкі. «Яна дазваляе страхаваць нашу працу ад магчымых пашкоджанняў МС, — растлумачыў маладзён. — У яе межах я мог сцерці калодкі на ручніку ў чужым аўтамабілі і мне нічога за гэта не было. Усе прэтэнзіі да страхавой кампаніі».
Прывядзем найбольш цікавыя цытаты з інтэрв'ю:
«Нам сказалі, каб мы стараліся хоць бы дзве машыны за змену прыцягнуць, але потым навучыліся і да дзесяці рабілі за дзень. Да гэтых паказчыкаў я хутка вырас і з лёгкасцю на штрафстаянку дастаўляў 10 аўтамабіляў за змену. Можа быць, праз тое, што я любіў сваю працу, было весела. Першы час былі нейкія перажыванні з нагоды ўсяго таго, што адбываецца, а потым мы прывыклі і да пагроз, і калі на нас кідаліся з кулакамі. Пагражалі часта, але ў асноўным галаслоўныя панты, да кулакоў не даходзіла. Але я не крыўджуся, я разумею, які шок адчувае чалавек, калі не знаходзіць свой аўтамабіль на тым месцы, дзе яго пакінуў. Дарэчы, больш за ўсіх абураліся маладзёны, а людзі старэйшага ўзросту, як правіла, выплачвалі штраф і забіралі аўто моўчкі».
«Паводле правілаў мы абавязаныя ўсіх эвакуяваць. Ці мала каго саб'юць на пераходзе. Быў адзін выпадак, калі сапраўды псіхалагічна цяжка было забіраць аўтамабіль у інваліда. Паступіў выклік, каб мы прыехалі і забралі з паркоўкі банка аўто, які не парушаў ПДР. Праз нейкія пратэрміноўкі ў аплаце банк наклаў арышт на маёмасць інваліда, які самастойна прыехаў да іх разабрацца, а пазбавіўся ў выніку свайго аўтамабіля. Ён жа не таіўся ад іх. Для мяне тады гэта было цяжка зрабіць. У іншых выпадках я не адчуваў сваю віну ні тады, ні цяпер».
«Забіралі ўсе аўто. Забіралі спачатку тыя, што стаяць перад пераходам, а потым астатнія, калі кіроўцы не паспявалі прыбраць свае аўтамабілі датуль. Пакуль інспектар запаўняе ўсе паперы, некалькі чалавек у гэтым момант паспяваюць прыбраць свае аўтамабілі. На тэлефон або фотаапарат у мітусні не паспелі сфатаграфаваць, і ўсё. А ў персанальных відэарэгістратарах «Дазор» акумулятары наогул працуюць добра калі пару гадзін. Таму большасць сыходзіць ад адказнасці. Для таго, каб паскорыць гэты працэс, у нас ужо былі свае сведкі, і паперы адпаведныя дапісваліся проста дарогай на штрафстаянку. Колы дадаткова абвязвалі сцяжкамі, каб не страціць па дарозе аўтамабіль, а потым перасталі».
«Згодна з інструкцыяй №986 ад 2014 года, пастанову аб прымусовым эвакуяванні МС і перамяшчэнні яго на ахоўную стаянку прымаюць супрацоўнікі ДАІ, упаўнаважаныя складаць пратаколы аб правапарушэннях. Інспектар абавязаны ажыццявіць агляд аўтамабіля ў прысутнасці ўладальніка або ягонага прадстаўніка, калі гаспадар не знойдзены, то ў прысутнасці не менш як двух сведак, і скласці адпаведны пратакол. Пры наяўнасці магчымасці вырабляюцца фота - або відэаздымкі, матэрыялы якой далучаюцца да справы. Асоба, якая прыняла пастанову аб прымусовай адбуксіроўцы, абавязаная неадкладна праінфармаваць аб гэтым аператыўна-дзяжурную службу тэрытарыяльнага АУС па месцы знаходжання аўто. Апошняя, у сваю чаргу, павінна неадкладна ўжыць захады для інфармавання ўласніка машыны аб месцы знаходжання аўто. Але супрацоўніку ДАІ ніхто грошы за гэтыя тэлефонныя званкі не вяртае, і таму далёка не заўсёды хтосьці спрабуе дазвоньвацца да ўладальнікаў. Ну і што, што пакінуў паперку пад шклом з нумарам тэлефона? Гэта праблемы парушальніка ПДР. Першы час забіралі ўсе і нават тыя, якія нікому не перашкаджалі і не ўяўлялі пагрозы, не перакрывалі выезд. Потым нам далі ўказанне не лютаваць асабліва. Двойчы забіраў аўтамабіль свайго сябра. Трохі сябры і знаёмыя крыўдзяцца, але што я магу зрабіць: гэта мая праца».
«Не здолелі пагрузіць Hummer з расейскай рэгістрацыяй з сімвалічным нумарам 777 ХАМ. Вельмі ўжо вялікая машына. Яшчэ вельмі цяжкія Toyota Land Cruiser, адну з якіх я паспрабаваў падняць толькі на 10 сантыметраў ад зямлі, і зразумеў, што няма сэнсу нават тузацца з імі, але яны рэальна рэдка парушаюць. Porsche 911 занадта шырокі. Мне было ўсё адно, і я хацеў забіраць усе аўтамабілі, але ў супрацоўніка ДАІ было сваё бачанне гэтай сітуацыі. Не забіралі серабрыстыя Lada, Geely, Skoda і некаторыя аўтамабілі, нумары якіх я за час працы вывучыў на памяць. Астатнія джыпы з усімі адзінкамі або васьмёркамі на нумарах забіралі. Не забіраем, калі ў салоне жывёліны знаходзяцца. Аднойчы ўжо прыпаднялі машыну, а ў салоне мільганула штосьці ў багажніку. Выявілася, што там сядзеў сабака».
«Да працы на эвакуацыі ў мяне было адно парушэнне за няпройдзены тэхагляд. Не дапамагло мне маё пасведчанне дружынніка і размовы аб тым, што я працую з супрацоўнікамі ДАІ на эвакуатары, і мяне зноў аштрафавалі за аналагічнае парушэнне. Я спадзяваўся, што мы ў адной звязцы працавалі, але зразумеў, што чалавечага дачынення ні ў кога адзін да аднаго няма».
«Развязаць пытанне на штрафстаянцы, каб мінімізаваць выдаткі, было нельга. Пра гэта нас адразу ж папярэдзілі, і нам бы пагражала чатыры гады турмы, калі б мы ў рукі ўзялі грошы. Пайшоў я таму, што тахометр з навігатарам не супадаў і грошай сталі за мотагадзін плаціць усё менш і менш. Спачатку нам плацілі ў той час ранейшымі ад 3,7 да 5 мільёна, а потым скаціліся да 230 рублёў пасля дэнамінацыі».